Mutluyum, Mutlusun, Mutlu

Büyük bir heyecanla kurduğum blog adresimi uzun zamandır güncelleyememiş, yeni yazılar yazamamış olmam birçok kişiyi üzmüş. 

Farklı platformlarda bu beklentiyi dile getirdiklerinde, açıkçası mahcup oluyor insan. Bir şeyler yazıyorsunuz, insanlar -kaç kişi olduğunun hiçbir önemi yok- o yazıda bir şeyler buluyorlar, beğeniyorlar ve bir sonra yazacağınız yazı için beklenti içine giriyorlar. 

Blog 18 / Soma

Şu anda, Soma'da, vefat eden bir işçinin evinde olduğunuzu düşünün. Taziye ziyareti. Tüm odalar dolu. Tıklım tıklım. Herkes üzgün ve derin bir sessizlik. Belki sadece ağıtlar, dualar... 
Vefat edene, merhumun yakınlarına duyduğunuz saygıdan ötürü çıtınız çıkmaz degil mi?
Bir köşeye oturur ve sessizce yas tutarsınız.
İşte şu an tüm Türkiye bir cenaze evidir.
Yasın merkezidir.
Tüm odaları, üzgün insanlarla doludur. 
Bizlere de şu an için susmak, ölene saygı göstermek, yakınlarına saygı göstermek, sabretmek ve dua etmek düşer...
Bu yüzden susun!
Herkes sussun!
O evde omuz omuza vermiş, aynı acıyı yaşayan tüm ziyaretçiler gibi...
Gerçek bir ULUS gibi...
Gerçek bir TÜRK gibi...
Gerçek bir MÜSLÜMAN gibi...
Gerçek bir İNSAN gibi olun.
Cenaze evinde hesaplaşma olmaz!
N'olur susun da acımızı yaşayalım...